Ciddi ve kronik bir tıbbi hastalık teşhisi konan çocuğun duygusal sorunlar geliştirme riski daha yüksektir. Grip gibi geçici bir tıbbi duruma sahip bir çocuğun aksine, kronik hastalığı olan çocuk, hastalığın kalıcı olduğu, tedavi edilemediği ve zamanla kötüleşebileceğini bilerek durumla baş etmelidir.
Hastalığın niçin oluştuğunu anlayamayan küçük bir çocuk, hastalığı, "kötü" biri olduğu için bir ceza olduğunu varsayabilir. Hastalığı tedavi edemedikleri için ana - baba ve doktorlara kızgın olabilirler. Gençler, diğer sağlıklı çocuklardan farklarını vurguladıkları için şımartma, alay etme veya kendilerine yönelen ilgiye karşı kuvvetli tepki verebilirler. Rahatsızlık verici tıbbi tedaviler ile diyet ve aktivitelerdeki kısıtlamalar çocuğu mutsuz edebilir ve içe kapanmasına yol açabilir. Ebeveynler, çocuklarının gereksiz yere endişelenmesini istemedikleri için, sıklıkla çocuklarını desteklemek için bilgileri gizlemek isterler. Ancak, ebeveynlerin, hastalık, klinik seyir ve hastalığın ilerlemesini en aza indirgemek veya belirtilerin kontrol altına alınması için tedavilere uymanın önemi hakkında yaşa uygun bilgiler sunmaları gereklidir. Çocuklarına en iyi yardımı bu şekilde yapabileceklerini de anlamaları önemlidir.
Uzun süreli bir hastalığı olan bir genç kendisini ters yönlere girmiş gibi hissedebilir. Bir yandan, anne-baba ve doktorlara bağımlılık gerektiren fiziksel problemlerin bakımı ile ilgilenmelidir. Öte yandan da bağımsız hale gelmek ve çeşitli etkinliklerde arkadaşlarına katılmak istemektedir. Uzun süreli hastalığı olan bir gencin, hekime danışmadan reçete edilen ilacı almaya çalışmaktan vazgeçmek veya azaltmaya çalışması, normal bir ergenin kendi vücudunu kontrol etme isteğini de yansıtabilir.
Kronik hastalık çocuk veya ergenlerin dersleri ve okul faaliyetlerini kaçırmalarını yol açabilen sık doktor ziyaretleri ve hastane izinleri gerektirir. Okula devamlılığında bozulmalar okuldan kaçınma veya okula devam etmeyi reddetme gibi sorunlara neden olabilir. Bu, çocuğun yalnızlığını ve diğer gençlerden farklı olma hissini artırabilir.
Normal düzenlerini ve rutin faaliyetlerini mümkün olduğunca korumalarına yardımcı olmak ebeveynler için önemlidir. Sadece çocuğun hastalığına değil çocuğun güçlü yönlerine de cevap vermelidirler. Çocuk ve ergen psikiyatristleri, izole edilir veya aşırı korunursa çocuğun ev dışında okul veya diğer etkinliklere katılma zamanı geldiğinde sosyalleşmeyi öğrenemeyeceğini veya ebeveynlerden ayrılmakta zorluk çekebileceğini bilirler. Ebeveynler nasıl yardımcı olabilirler? Aşağıda, kronik fiziksel hastalıkla mücadele eden çocuk için göz önüne alınması gereken önerilerin bir listesi verilmiştir:
Uzun süreli hastalıkları olan çocuklar genellikle bir grup tıp uzmanı tarafından tedavi edilir. Bu ekip sıklıkla bir çocuğu ve ergen psikiyatristini içerir; bu psikiyatrist, çocuk ve ailenin kronik tıbbi hastalığın yükünden kaynaklanan sorunları tespit etmesine ve üstesinden gelmesine yardımcı olabilir. Psikiyatrist hastalıktan kaynaklanan çoklu yaşam değişiklikleri ile başa çıkmanın aile üzerine etkisini anlamaları ve hastalık ve onun etkileri ile birlikte yaşamanın duygusal olarak sağlıklı yollarını geliştirmeleri için ailelere ve çocuklarına yardımcı olabilir.
Kaynak: http://www.aacap.org/AACAP/Families_and_Youth/Facts_for_Families/FFF-Guide
